Książe- rozdział 10 [Zoro x Sanji]

Przepraszam, że dopiero teraz, ale mam jakąś blokadę :/

Mimo wszystko udało się coś napisać więc życzę miłego czytania :* 

~~~

Rozdział 10

Myślałem wtedy, że go zabiję! Nie dość że uprzykrza się Sanji’emu to jeszcze ten zwrot „kochanie”! Co to miało być?!

- Zabiję cię Ace…- warknąłem jadąc motorem przez miasto.

Za mną jechał Książe, wydawał się być oszołomiony i przestraszony, w sumie to mu się nie dziwiłem. Tyle nowości i informacji naraz to nie jest nic dobrego, może dzisiaj chociaż trochę się rozluźni na imprezie.

Po jakiejś godzinie podjechaliśmy pod kamienicę w której mieszkałem z Black’iem. Zgasiłem silnik, zdjąłem kask i zszedłem z motoru.

- Głupi glonie! Czy ty nie pamiętasz drogi do swojej chałupy?!- Sanji wylazł z auta i trzasnął drzwiczkami.

- I czego się pieklisz?- mruknąłem patrząc na niego i poprawiając katany.

- Gdybyś się nie zgubił to bylibyśmy tu 45 minut temu! Jak nie zdarzę przygotować jedzenia to powieszę cię na prysznicu!- warknął i otworzył bagażnik.- Teraz mi pomóż z tym wszystkim.

Westchnąłem i poszedłem mu pomóc. Dlaczego on niby się tak złościł? Nie moja wina, że czasem zapominam drogi, przynajmniej można pozwiedzać miasto, a nóż zdarzy się coś ciekawego?

Wzięliśmy wszystko i poszliśmy na górę. Wyciągnąłem klucze i otworzyłem drzwi, Sanji od razu poszedł pochować zakupy, a ja odłożyłem jego bagaże do sypialni. Szkoda, że nie mam drugiego łóżka… Albo, że nie śpimy na jednym, sądzę, że byłoby wygodnie… Co tu się okłamywać? Blondyn był cholernie ładny i nie mogłem od niego oderwać wzroku, no ale chyba nie powinienem myśleć o takich rzeczach.

Wyszedłem z sypialni i położyłem się na kanapie wcześniej odpinając sobie katany i opierając je o stolik do kawy. Kucharz krzątał się w kuchni, raz wyjmował, a raz wkładał jakieś rzeczy do szafek i lodówki. Ładnie się przy tym ruszał, chciałbym dotknąć tego tyłka… I robił takie słodkie miny…

- Marimo, co zrobić na imprezę do żarcia?

- Wszystko co zrobisz będzie pyszne.- ziewnąłem.- Jest sake?

Chłopak zajrzał do lodówki i wyjął jedną butelkę, po czym podszedł i mi podał.

- Alkoholik.- mruknął.

- Przesadzasz.- odtworzyłem butelkę i wypiłem jej zawartość duszkiem. Puste naczynie odłożyłem na stolik.

- Alkoholik.- powtórzył się i wrócił do kuchni.

Założyłem ręce za głowę i zamknąłem oczy. Jak się chwilę prześpię to się nic nie stanie…

- Zoro! Nie śpij w naszej obecności!- usłyszałem głos tej natrętnej rudej baby i spotkałem się z podłogą. Od razu zerwałem się na równe nogi i spojrzałem na nią wściekle.

- Głupi babsztyl! Zabiję cię!

- Glonie uspokój się.- poczułem kopnięcie w tyłek.- A ty Nami-san nie budź go tak brutalnie następnym razem.

- A tam.- prychnęła dziewczyna i usiadła na kanapie.- Zajmował kanapę.

Westchnąłem i rozejrzałem się, wszyscy już się zebrali. Robin pomagała Sanji’emu z jedzeniem. Chopper, Luffy i Usopp patrzyli jak on gotuje. Nasz szef co jakiś czas wykrzykiwał, że chcę już jeść. Franky żłopał cole i usiadł obok lichwiary. Brakowało tylko Brook’a, ale sądziłem że i on też zaraz się zjawi.

Westchnąłem potężnie, wziąłem swoje katany i usiadłem przy ścianie na podłodze. To była normalność, że jak nie było miejsca na kanapie czy fotelu to siadało się gdziekolwiek.

- Oj Sanji…- mruknąłem zerkając na blondyna.- Jest sake?

- Zaraz ci dam, tylko daj mi skończyć.- uśmiechnął się do mnie promiennie, ale zaraz się odwrócił do garnków.

- Ja dam!- zawołał Chopper i zsunął się z krzesła.

Podbiegł do lodówki, a potem do mnie podając mi butelkę trunku.

- Dzięki.- uśmiechnąłem się.

- Chodźcie zagramy w butelkę..- Usopp przeciągnął się.- Brook jest już pod blokiem więc będziemy w komplecie.

- To suuuuper pomysł!- Fanky uśmiechnął się szeroko i odsunął stolik by zrobić więcej miejsca.

Nami zgarnęła skądś pustą butelkę i usiadła na podłodze. Nie widziałem najmniejszego sensu w tej zabawie ale jeśli Sanji zagra to może ja też się skuszę…?

Jak Robin i Sanji położyli gotowe jedzenie na odsuniętym stoliku to dołączyli się do grupki grających. Brook też się zjawił i wychodził na to, że tylko ja nie gram.

- Chodź glonie i zagraj z nami.- Książe uśmiechnął się do mnie.

Zrobiło mi się gorąco gdy spojrzałem w jego niebieskie oko, westchnąłem i w końcu dołączyłem do nich.

- Ja kręcę pierwszy!- krzyknął Luffy i jedząc onigiri zakręcił butelką. Wypadło na Chopper’a.- Oi! Chopper! Prawda czy wyzwanie?

- Prawda…- brunet napił się trochę soku pomarańczowego (jemu nie dajemy alkoholu).

- Hmmm… Wyjaw swoją tajemnicę!

Chłopiec od razu się zaczerwienił.

- Oblizałem kiedyś skalpel…- opuścił głowę.- Ale przypadkiem…

- Spokojnie to nic wielkiego.- Nami pogłaskała go po głowie, a Luffy się zaśmiał.- Teraz kręć.

Chłopak złapał butelkę i zakręcił, wypadła Robin.

- Poproszę wyzwanie lekarzu.- uśmiechnęła się.

- To…- Chopper rozejrzał się trochę.- Pocałuj Franky’ego.

Kobieta bez oporów wstała, podeszła do nibieskowłosego i cmoknęła go w usta. On się trochę zaczerwienił, a wszyscy zaczęli klaskać. Czarnowłosa wrócił na miejsce i zakręcił butelką, wypadł Brook.

- Wyzwanie Nico.                                                                                                             

- Zdziel Usoppa.

- Co?!- krzyknął długonosy, ale nawet nie zdążył uciec bo dostał soczystego liścia w policzek.- To nie fair! Tera ja kręcę.- złapał butelkę i zakręcił. Wypadł Luffy.

- Wyzwanie!- krzyknął i zaczął pochłaniać sushi.

- Złap Nami za cycki.

- Dobra.- wzruszył ramionami i wyciągnął ręce do rudej.

- O nie! To moje cycki!- krzyknęła dziewczyna i zdzieliła go w łeb.- Nawet się nie waż ich dotknąć.

- Ale nie wypełnię zadania…

- Kręć i nie gadaj.- warknęła dziewczyna i dała mu butelkę.

Czarnowłosy uśmiechnął się i zakręcił, wypadł blond Książe.

- Chce…- zastanowił się chwilę.- Wyzwanie.

- Zjedz z Zoro paluszka.

Uśmiechnąłem się i spojrzałem na czerwonego Sanji’ego, nie protestował, widocznie tego chciał, albo starał się nie odpaść z gry… Sięgnął po paluszka i wziął jeden koniec do ust, siedzieliśmy obok siebie więc odwrócił tylko do mnie głowę. Nie trzeba było mnie nawet namawiać, złapałem zębami drugi koniec i zaczęliśmy go jeść. Wszyscy krzyczeli „Gorzko, gorzko!” a paluszek stawał się coraz krótszy. Nasz usta były coraz bliżej siebie, już się nie mogłem doczekać aż się zetkną. W końcu posmakuję jego warg, mimo, że to będzie chwila to w końcu to się stanie.

Niestety ale paluszek pękł i z moich ust wystawał kawałek.

- Sanji do końca!- krzyknęła Nami.

Chłopak znów się pochylił i odgryzł ten mały kawałek dotykając ustami moich warg. Po moim ciele przeszedł ciepły dreszcz, jego usta smakowały nikotyną i czymś jeszcze czego nie umiałem określić (dobre było). Miałem ochotę przytulić go do siebie i kontynuować pocałunek, potem delikatnie wsunąłbym język do środka i rękę przeniósłbym na jego biodro.

Jednak chłopak się odsunął, a ja połknąłem paluszka.